Η κοινωνική διάθεση για αλλαγή στο Δήμο της Λαμίας είναι υπαρκτή· αλλά δεν έχει ακόμα μορφοποιηθεί

Σε 5 ½ μήνες περίπου θα έχουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο Δήμος Λαμίας, μέσα στη δίνη της κρίσης, ασφυκτιά από την έλλειψη ενός συγκεκριμένου οράματος. Η σημερινή ηγεσία του Δήμου, η οποία κλείνει ήδη τη δεκαπενταετία, ως γνήσιος εκπρόσωπος του πολιτικού συστήματος που έφερε τη χώρα και την κοινωνία στη τραγική κατάσταση που ζούμε, δεν μπορεί να απαντήσει στις ανάγκες του σήμερα. Δεν μπορεί να ξεπεράσει το συντηρητικό μοντέλο του δημαρχοκεντρισμού, των στελεχών και των μηχανισμών. Δεν είναι σε θέση να υπερβεί το πελατειακό, ψηφοθηρικό, κομματικό σύστημα με

αποτέλεσμα, ενώ τα πάντα αλλάζουν, ενώ η κοινωνία ζητάει αλλαγές, τίποτα να μην αλλάζει.

Η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου αυτά τα χρόνια καθόριζε τις επιλογές της - με κάποια προσχήματα - με βάση την αποδοχή της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Ειδικά τα κρίσιμα τελευταία χρόνια δεν βρήκε το σθένος και το θάρρος να αντιπαρατεθεί ουσιαστικά στις κυβερνητικές πολιτικές, τις οποίες όμως στήριξε μεθοδικά, και μάλιστα μέσα από τα κεντρικά όργανα της αυτοδιοίκησης, όπου ο Δήμαρχος είχε σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος του Δημάρχου και της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν ρόλος του «ήπιου διαμεσολαβητή» ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και την τοπική κοινωνία· ένας ρόλος πιλοτικός στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης των φιλέτων της αυτοδιοίκησης, υλοποιώντας πρώτος τα νεοφιλελεύθερα σχέδια της κυβέρνησης.

Η ηγεσία της Δημοτικής Αρχής δεν προώθησε την ανάδειξη ενός σύγχρονου δήμου και τη βελτίωση της δράσης του με βάση τις σημερινές ανάγκες, τα τοπικά χαρακτηριστικά και τη συγκυρία, αλλά διευκόλυνε τα κυβερνητικά σχέδια για τη συνεχή συρρίκνωση της αυτοδιοίκησης με τη μείωση του μόνιμου προσωπικού, την κατάργηση όλων των Νομικών Προσώπων, την υποβάθμιση των υπηρεσιών και των λειτουργιών, χωρίς καμιά αξιολόγηση των υπηρεσιών και των στελεχών.

Σ’ αυτό φυσικά βοήθησε το γραφειοκρατικό μόρφωμα του «Καλλικράτη», τον οποίο «Καλλικράτη» η ηγεσία του Δήμου φρόντισε να τον «απαλλάξει» από κάθε έννοια συμμετοχής και δημοκρατίας. Παράλληλα φρόντισε να εκμεταλλευτεί κάθε δυνατότητα πελατειακών εξυπηρετήσεων - το αποκορύφωμα του συντηρητισμού και του πολιτικού συστήματος - δημιουργώντας πελατειακά δίκτυα και μικρούς ψηφοθηρικούς κύκλους συμφερόντων αξιοποιώντας όλες τις πλευρές των αρμοδιοτήτων(από απ’ ευθείας αναθέσεις ως τη μη είσπραξη οφειλών και την κοινωφελή εργασία)

Η μακρόχρονη παρουσία του Δημάρχου και των συνεργατών του στην τοπική εξουσία, είχε σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί η παράλογη αντίληψη διαχωρισμού των πολιτών σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς που πρέπει να διοικούν και σ’ αυτούς που πρέπει να διοικούνται! Δίπλα σ’ αυτούς, που πρέπει να διοικούν, μπορούν να διαβιούν και κάποιες συμπαθείς μικρές ομάδες συμφερόντων…

 Εξετάζοντας μια - μια τις πλευρές της καθημερινότητας του δημότη, διαπιστώνουμε την ουσιαστική απουσία του Δήμου σε επίπεδο ανικανότητας ή αδιαφορίας. Μερικές από αυτές: η καθαριότητα στην πόλη και στις Δημοτικές Ενότητες, η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση και η ολοκληρωμένη διαχείριση των σκουπιδιών, η ανεξέλεγκτη εναπόθεση των οικοδομικών μπαζών, οι παιδικές χαρές, η διαχείριση των ελεύθερων χώρων και τα τραπεζοκαθίσματα, η κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, η ηχορύπανση και η αφισορύπανση, η κατάσταση των στεγάστρων των στάσεων του αστικού και των περιπτέρων, η αισθητική της πόλης, το πράσινο και η ποιότητα του πρασίνου, οι αθλητικοί χώροι

Προβλήματα δεκαετιών παραμένουν προβλήματα, όπως: η απομάκρυνση των  λατομείων και η λειτουργία της νέας λατομικής περιοχής, η λειτουργία του επικίνδυνου σκουπιδότοπου (ΧΑΔΟ/ΧΥΤΑ, κατά τον Δήμαρχο…), τα περιαστικά άλση, ο Ξηριάς, ο κόμβος της Ξηριώτισσας κά. Το ίδιο παραμένουν και τα λεγόμενα «μεγάλα έργα», που πολλάκις εξαγγέλθηκαν ή και εγκαινιάστηκαν, όπως: το Διοικητήριο της Λαμίας, το Δικαστικό Μέγαρο, το Κλειστό Κολυμβητήριο, οι περιφερειακοί δρόμοι της πόλης, το μέγαρο της ΔΕΥΑΛ κλπ. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε την υποβάθμιση του ρόλου της Λαμίας με την απώλεια πολλών ζωτικών λειτουργιών και δραστηριοτήτων.

Βρισκόμαστε μπορούμε να πούμε στην περίοδο μετάβασης σε μια «νέα εποχή». Αυτό το μοντέλο διαχείρισης έφτασε στα έσχατα όριά του και αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα ότι είναι επικίνδυνο· και πρέπει να αλλάξει. Τίθεται ως αναγκαιότητα το ζήτημα της αλλαγής της αυτοδιοικητικής πρακτικής και πολιτικής, αλλά και των προσώπων. Όσο κι αν διαφωνήσουμε στα επιμέρους, σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσουμε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες. Στη «νέα εποχή» χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική δημοτικής «διαχείρισης», ένα άλλο μοντέλο, με έμφαση στην ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας, την κοινωνική αλληλεγγύη και το σεβασμό στο περιβάλλον. Να μπορέσουμε να δώσουμε περιεχόμενο και ποιότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση για να δράσει αποτελεσματικά στην κατεύθυνση της λύσης των μεγάλων και χρόνιων προβλημάτων του τόπου μας. Να κάνουμε το Δήμο χώρο δοκιμασίας και εφαρμογής της δημιουργικής φαντασίας των ενεργών πολιτών, των νέων πρωτοπόρων ιδεών, των νέων μορφών λαϊκής συμμετοχής και παρέμβασης.

Η κοινωνική διάθεση για αλλαγή στο Δήμο είναι υπαρκτή· αλλά είναι ά-μορφη, ετερογενής και δεν έχει κάνει ακόμα δημόσια την εμφάνισή της. Η Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας θέλει να συμβάλει με κάθε τρόπο στην ομογενοποίηση αυτής της κοινωνικής διάθεσης και στη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης, καθαρά αυτοδιοικητικής, παράταξης, με στόχο τη νίκη στις εκλογές του Μαΐου.