24 Νοε 2011

Επιστολή για τα μεταλλεία του κ Α Δρόσου, προέδρου του Κουμαριτσίου

Κύριε Δήμαρχε,
κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι

Οι κάτοικοι του Κουμαριτσίου είμαστε ανάστατοι. Είμαστε ανάστατοι γιατί κάποιοι, στο όνομα του κέρδους και της δήθεν ανάπτυξης, φέρνουν τα μεταλλεία δίπλα στο χωριό μας απαξιώνοντας τον τόπο μας και υποσκάπτοντας το μέλλον μας. Υποβαθμίζουν την αξία της γης μας και εκμηδενίζουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα όλης της περιοχής, πράγμα που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην καταστροφή του χωριού μας. Οι συνθήκες της ήρεμης και αξιοπρεπούς διαβίωσης, που είχαμε ως τώρα, δίνουν τη θέση τους στην αναστάτωση και στην απαξία.

Και βέβαια η εταιρεία, μη έχοντας απέναντί της ένα άλλο επίσημο εναλλακτικό παραγωγικό σχέδιο και μια εναλλακτική πρόταση για την περιοχή, έχει ταυτόχρονα συμμάχους:
- την αρνητική οικονομική και κοινωνική συγκυρία της χώρας μας με την ανεργία και την μη παραγωγή,
- αλλά και όλους όσους τα τελευταία χρόνια μας “δουλεύουν”, μαζί με την εταιρεία και δεν ξέρουμε για ποιους λόγους και με ποιον σκοπό, μεθοδεύοντας, με αρχιτεκτονικό τρόπο, τις νέες θέσεις εξόρυξης για μεταλλευτική δραστηριότητα στην Οίτη και ειδικά στο χωριό μας.

Με αυτή την επιλογή ακυρώνουν κάθε δική μας ελπίδα, αλλά και κάθε ελπίδα των επόμενων γενεών, για μια βιώσιμη αληθινή ανάπτυξη μέσα από τον ήπιο ορεινό τουρισμό και με την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ευρύτερης περιοχής. Ταυτόχρονα μας διαμηνύουν, με άθλιο τρόπο, ότι “τα μεταλλεία θα γίνουν, το θέλετε ή δεν το θέλετε”! Σίγουρα εννοούν ότι κάποια στιγμή οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, και όχι μόνο εμείς, θα λυγίσουμε υπό το βάρος της ανέχειας και της ανεργίας από τις πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται και που υπονομεύουν κάθε άλλη αναπτυξιακή προοπτική καθιερώνοντας ως μοναδική λύση, ως “μονοκαλλιέργεια”, τη μεταλλευτική δραστηριότητα για ολόκληρη την Οίτη. Έχουν ήδη βέβαια ονομάσει την περιοχή “βιομηχανική”, όπως άλλωστε προβλέπεται στο Χωροταξικό Βιομηχανίας, που κάποιοι άφησαν να περάσει χωρίς καμιά αντίδραση.

Κύριε Δήμαρχε, κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι
Δείτε επιτέλους την Οίτη με υπευθυνότητα. Δείτε την αγωνία και τη θέση των κατοίκων του Κουμαριτσίου ως δική σας. Σταματήστε την αδειοδότηση νέων μεταλλείων και δώστε την προοπτική για την αληθινή ανάπτυξη. Στηρίξτε τις προσφυγές μας στο Συμβούλιο της Επικρατείας και μπείτε επικεφαλής του αγώνα ενεργοποιώντας όλες τις δυνατότητες, που σας παρέχει ο θεσμικός σας ρόλος, και μη μας αφήνετε να βγάλουμε μόνοι μας “το φίδι από την τρύπα”. Μην παίζετε το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου!.

Απευθυνόμαστε σε όλους σας, γιατί ως μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου δεν είστε άμοιροι ευθυνών. Μην ακυρώνετε το ρόλο σας. Ενεργοποιηθείτε αναλαμβάνοντας ευθύνη, συλλογική και ατομική. Αν τα σχέδια της επέκτασης των μεταλλείων προχωρήσουν, τότε πρέπει να αποφασιστεί από τώρα η μετακίνηση του χωριού μας σε άλλη θέση. Και γι’ αυτό θα έχετε κι εσείς ένα σοβαρό μερίδιο ευθύνης. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε ενωμένοι τον αγώνα, με όποιο πρόσφορο μέσο, ακόμα και με αγωγές στη δικαιοσύνη κατά αυτών όλων που με τις πρακτικές τους και τις αποφάσεις τους υπονομεύουν κι απαξιώνουν τα περιουσιακά μας στοιχεία και καταρρακώνουν τα ατομικά μας δικαιώματα.

Θανάσης Δρόσος
Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Κουμαριτσίου
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

20 Νοε 2011

Αντίθετοι οι Οικολόγοι Πράσινοι με το αιολικό πάρκο στην Οίτη

Την αντίθεσή τους εκφράζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι
για το αιολικό πάρκο στην Οίτη

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, καθώς είναι αναγκαία και η εξοικονόμηση ενέργειας και η στροφή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) για λόγους περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς. Η Ελλάδα επίσης είναι μια από τις πιο σπάταλες ενεργειακά χώρες υπολογίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ανά μονάδα ΑΕΠ, και η οικονομική επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη.

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν ώστε να καλυφθούν οι εθνικοί στόχοι για διείσδυση των ΑΠΕ κατά 20% στη συνολική παραγωγή ενέργειας έως το 2020. Γνωρίζουμε παράλληλα ότι είναι αδύνατη, τεχνολογικά και ποσοτικά, η επίτευξη των στόχων αυτών μόνο με εξοικονόμηση ενέργειας, ή μόνο με μικρά αιολικά ή μόνο με φωτοβολταϊκά. Στα πλαίσια αυτά, δεν είμαστε αντίθετοι με την τοποθέτηση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στα βουνά.

Όμως, θεωρούμε απαραίτητο να προηγείται της εγκατάστασης αυτών των συστημάτων ο ουσιαστικός διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες. Όπως επίσης να γίνονται με τρόπο και με σχήματα που θα εξυπηρετούν ένα οικολογικό μοντέλο παραγωγής ενέργειας. Δηλαδή να σέβονται τον ορεινό χώρο, να μεγιστοποιούν το περιβαλλοντικό και οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες, να προσφέρουν θέσεις απασχόλησης και ιδιαίτερα στους νέους, να ενδυναμώνουν το ρόλο των τοπικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε θέματα παραγωγής μέρους της τεχνολογίας και παροχής μέρους των αναγκαίων υπηρεσιών που απαιτούνται, συμπεριλαμβανομένης και της συντήρησης και να συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία μέσω της κατασκευής μέρους του εξοπλισμού από ελληνικές βιομηχανίες. Αυτό βέβαια απαιτεί καλά σχεδιασμένα προγράμματα επιμόρφωσης και κατάρτισης, αλλά και αξιοποίησης της υπάρχουσας εμπειρίας, απαιτεί ενδυνάμωση των ικανοτήτων των τοπικών κοινωνιών και νέες πολιτικές και πρακτικές σε όλα τα επίπεδα.

Το όραμά μας λοιπόν περιλαμβάνει ένα σχέδιο που θα έχει ως πρωταγωνιστές τις τοπικές κοινωνίες. Προτείνουμε τη δημιουργία «Συμμετοχικών Εταιριών Παραγωγής Πράσινης Ενέργειας» (ανώνυμες εταιρείες ευρείας συμμετοχικής βάσης), με μετόχους την Περιφέρεια, τους Δήμους, τη ΔΕΗ, επαγγελματικούς φορείς (Επιμελητήρια, εμπορικοί σύλλογοι, εργατικά κέντρα και σωματεία, περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί φορείς, τουριστικοί φορείς, ιδιωτικές επιχειρήσεις) αλλά και πολίτες που θα προωθήσουν τις επενδύσεις στις ΑΠΕ (αιολική, ηλιακή, βιομάζα, γεωθερμία) ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι και ταυτόχρονα τα οικονομικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες να μεγιστοποιούνται. Κανένας μέτοχος δεν θα πρέπει να κατέχει πάνω από το 5-10% των μετοχών.

Σε ό,τι αφορά την εγκατάσταση του Αιολικού Σταθμού ισχύος 34,5 MW στη θέση Τούρλα-Βλιτοτσούμαρο του Δήμου Λαμίας, που είναι σε εξέλιξη η έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, και η οποία συζητείται αύριο στο Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας, είμαστε αντίθετοι. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η περιοχή κατασκευής βρίσκεται σε υψόμετρο 1700 μ. και αφορά αλπικά λιβάδια και ελατοδάση εντός Ζώνης Ειδικής Προστασίας της Οδηγίας για τα Πουλιά 2009/147/EΚ (Εθνικός Δρυμός Οίτης – Κοιλάδα Ασωπού, GR2440007). Επίσης λόγω του μεγέθους των ανεμογεννητριών, η μελέτη προβλέπει τη διάνοιξη ενός εκτεταμένου δικτύου φαρδιών δρόμων για τη μεταφορά του εξοπλισμού και τη διαρκή εξυπηρέτηση του έργου, ενώ δεν θα χρησιμοποιηθούν οι υφιστάμενοι δασικοί δρόμοι που διασχίζουν τα χωριά της περιοχής.

Οι περιοχές με υψόμετρο άνω των 1200 μ. θεωρούνται ακατάλληλες για εγκατάσταση αιολικών πάρκων, καθώς απαιτούνται μεγάλα δίκτυα νέων δρόμων και μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος, επικρατούν ακραίες κλιματικές συνθήκες και παγετός που καταπονούν και φθείρουν τον εξοπλισμό, με συνέπεια αυξημένα κόστη έργων υποδομής, απώλειες στη μεταφορά του ρεύματος και αυξημένο κόστος εγκατάστασης του εξοπλισμού.

Η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας(ΕΛΕΤΑΕΝ), η οποία εκφράζει τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του κλάδου και της αγοράς, έχοντας ως μέλη εταιρείες και φορείς που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, καθώς και φυσικά πρόσωπα, επαγγελματίες και επιστήμονες, περιγράφει με αρνητικό τρόπο τις επιπτώσεις των αιολικών πάρκων στα μεγάλα υψόμετρα και συγκεκριμένα αναφέρει (πηγή: «ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΤΑΕΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» σελ 14):

«Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να συνδεθούν 50 MW αιολικών πάρκων σε μεγάλο υψόμετρο (π.χ. 1600 μέτρα) μέσω υποσταθμού ανύψωσης σε υψόμετρο κάτω από 1000 μέτρα όπως απαιτούν οι προδιαγραφές. Αν η σύνδεση μεταξύ αιολικού πάρκου και υποσταθμού γίνει με τις προδιαγραφές της ΔΕΗ όπως ερμηνεύει ο ΔΕΣΜΗΕ και η ΡΑΕ, τότε απαιτούνται 7 κυκλώματα μέσης τάσης (τριών αγωγών το καθένα). Με δεδομένο ότι σε τόσο μεγάλα υψόμετρα το κάθε κύκλωμα θα πρέπει για λόγους αντοχής στον πάγο και τον αέρα να εγκατασταθεί σε δύο τουλάχιστον ξύλινους πυλώνες σχήματος Π (ή και σε τρεις με έναν αγωγό σε κάθε πυλώνα) οι οποίοι θα απέχουν απόσταση 100 -150 μέτρα ο καθένας, έπεται ότι απαιτούνται 14 - 21 σειρές ξύλινων πυλώνων οι οποίοι θα κατεβαίνουν το βουνό, δημιουργώντας μια απαράδεκτη εικόνα που δεν θα είναι -εύλογα- αποδεκτή ούτε από την τοπική κοινωνία από τις περιβαλλοντικές αρχές. Εναλλακτικά, ο ΔΕΣΜΗΕ και η ΡΑΕ ερμηνεύουν ότι μπορεί να γίνει υπόγειο δίκτυο, ήτοι να οργωθούν οι πλαγιές και οι χαράδρες του βουνού δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη περιβαλλοντική επίπτωση, εγείροντας θέματα ασφάλειας από την υπογειοποίηση γραμμών σε δασικές περιοχές και αφαιρώντας από τη ΔΕΗ τα ανάλογα και δίκαια επιχειρήματα που διαθέτει για να αρνείται ανά την Ελλάδα ανάλογα αιτήματα για υπογειοποιήσεις»


----------------------------------------
Πληροφορίες: Στέφανος Σταμέλλος τηλ 2231021007 6977261256

διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

13 Νοε 2011

Μόνοι μας θα σωθούμε!

Από την Ελλάδα της μιζέριας,
στην άλλη Ελλάδα της ελπίδας

Πέρα από την ανάγκη σήμερα για αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την έξοδο από τη φαυλοκρατία του δικομματισμού, το ίδιο σημαντικό θεωρείται -και είναι- η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, με στόχο την άμεση εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου και την αυτάρκεια στα βασικά αγαθά με την κινητοποίηση και την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων, κοινωνικών και φυσικών. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που ορθώνεται μπροστά μας ως «επείγον ζήτημα».
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα απαλλαγούμε εύκολα από τη «Λερναία Ύδρα» της πολύπλευρης κρίσης, της διεθνούς τοκογλυφίας και του δημόσιου χρέους, άρα και τη λεγόμενη ύφεση και την ανεργία, ανεξάρτητα αν θα πτωχεύσουμε ή δεν θα πτωχεύσουμε, ανεξάρτητα αν θα μείνουμε στο ευρώ ή θα πάμε στη δραχμή. Όμως, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι η παραγωγή και το ίδιο το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης.

Άκουγα πριν αρκετό καιρό σε τοπικό ραδιόφωνο έναν εκπρόσωπο Κίνησης που υποστηρίζει μεγάλη τουριστική επένδυση στην περιοχή της Φθιώτιδας να τονίζει με δραματικό τρόπο το πρόβλημα της ανεργίας στην περιοχή και τα αδιέξοδα των νέων. Και κατέληγε στο εύκολο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση σήμερα - και μονόδρομος - είναι οι ξένες επενδύσεις. Να έρθουν δηλαδή οι ξένοι να «επενδύσουν» τα χρήματά τους κι εμείς να κερδίσουμε θέσεις εργασίας. Η πλήρης εξάρτηση, το ξεπούλημα και η υποταγή παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το «πέσε πίτα να σε φάω» και το «να έρθουν οι ξένοι να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα», που μας οδήγησε το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα, είναι στο μυαλό των περισσοτέρων.

Όποιος φυσικά διακατέχεται από την ιδεολογία της «ψωροκώσταινας», της μικρής Ελλαδίτσας, που «δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της», αυτά τα βλέπει ως αυτονόητα. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται η θεοποίηση των «αγορών», οι χρηματιστηριακοί δείκτες, η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ με τους φόβους που μας καλλιεργούν και που κοντεύουν να μας κάνουν όλους «έλληνες ασθενείς». Να μας κάνουν δηλαδή να πιστέψουμε ότι κάποιοι προσπαθούν να μας σώσουν, ντε και καλά, γιατί το έχουν βάλει «σκοπό της ζωής τους». Τόσο καλοί είναι! Το ερώτημα είναι: Εμείς «έχουμε σκοπό στη ζωή μας»; ή θα τους αφήσουμε να «μας πάρουν το σπίτι και να μας δώσουν την καρέκλα να κάτσουμε»; Γιατί αυτό μας κάνουν• και οι πολιτικοί μας, οι ηγέτες μας, ως τώρα, αλλά και σήμερα ακόμα, τους λένε «ευχαριστώ»! Και το κακό είναι ότι η αποδοχή της οικονομικά υπόδουλης Ελλάδας, της χώρας – προτεκτοράτο, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για οράματα και έμπνευση.

Η ευθύνες των τοπικών κοινωνιών και της Αυτοδιοίκησης
Το σοβαρό κατά την άποψή μας θέμα, που αφορά όλους μας, αλλά κυρίως αυτούς που αποφασίζουν σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, είναι: τί εναλλακτικές προοπτικές ευημερίας έχουν να προτείνουν οι τοπικές κοινωνίες. Πόσο καθημερινά και οργανωμένα «βασανίζονται» για το «δέον γενέσθαι» στην παραγωγή η Περιφέρεια, ο Δήμος, το Επιμελητήριο, ο Συνεταιρισμός, το Εργατικό Κέντρο, ο τοπικός Σύλλογος.

Έχει δημιουργηθεί, είναι γεγονός, μια νοοτροπία - ιστορικά θα λέγαμε - στις τοπικές κοινωνίες, της παθητικής αντιμετώπισης και της αποδοχής ενός προστατευτικού κεντρικού μοντέλου άσκησης πολιτικής, που στην ουσία θέλει να ασκεί πλήρη έλεγχο στους πολίτες. Πρέπει δηλαδή να μας πει κάποιος «από πάνω», απέξω, από αλλού, βασικά από κει που εκπορεύεται το χρήμα, τι θα κάνουμε. Τι θα παράγουμε και πώς…

Στον αντίποδα αυτής της νοοτροπίας είναι η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών να αποφασίσουν, να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Να δουν αυτοί το μέλλον τους, - κι όχι να τους το δείχνουν άλλοι - και να προσπαθήσουν να ζήσουν με τους δικούς τους πόρους. Διαφορετικά η αδράνεια και η απραξία τους θα αφήνει το κρίσιμο αυτό κενό, το οποίο έρχονται να καταλάβουν οι πάσης φύσης «έμποροι των εθνών» με τις πραμάτειες τους. Την πόρτα στους «εμπόρους των εθνών» θα την κλείσεις μόνο με δημιουργικές τοπικές και περιφερειακές βιώσιμες προτάσεις• και κυρίως πράξη.

Η πραγματικότητα βέβαια δείχνει ότι κυρίως η Αυτοδιοίκηση, οι Δήμοι και η Περιφέρεια, είναι «απόντες» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις ιστορικές τους ευθύνες. Δεν συζήτησαν και δεν συζητούν ένα σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία, ένα σχέδιο που να μπορεί να ενισχύσει την άμυνα της Περιφέρειας και του Δήμου απέναντι στην δεινή θέση που έχουμε περιέλθει όλοι, και κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι.

Οι «κεντρικές» προτάσεις, τα διάφορα προγράμματα, κυρίως ευρωπαϊκά, έρχονται από το παρελθόν. Είναι στη λογική της απορρόφησης χρημάτων, της υποαπασχόλησης για την πλασματική μείωση των ποσοστών ανεργίας, της προνοιακής ίσως αντιμετώπισης των πραγμάτων. Όμως χρειαζόμαστε προγράμματα κυρίως στη δημιουργία υποδομών, κινήτρων και προϋποθέσεων για αύξηση της τοπικής παραγωγής είτε στον αγροτικό τομέα, είτε στη βιοτεχνία και τη βιομηχανία, είτε στον τουρισμό και τις υπηρεσίες, για τη βελτίωση της κατάστασης της πραγματικής οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας. Χρειαζόμαστε τοπικά και περιφερειακά σχέδια δράσης βιωσιμότητας και ευημερίας με στόχο την αυτάρκεια και με τον συντονισμό της Αυτοδιοίκησης, εκτιμώντας ως κύριο πρόβλημα το γεγονός ότι «εισάγουμε» πολύ περισσότερα από αυτά που «εξάγουμε», καταναλώνουμε πολύ περισσότερα από αυτά που παράγουμε.

Πρώτιστο μέλημά μας, δείκτες και στόχοι παντού, ξεκινώντας από το πού βρισκόμαστε σήμερα: Πρώτον από την άποψη της παραγωγής, στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία, δασοπονία, μεταλλεία), στον δευτερογενή τομέα (χειροτεχνία, βιοτεχνία, βιομηχανία), στον τριτογενή τομέα (τουρισμό, εμπόριο, υγεία, εκπαίδευση, μεταφορές, επικοινωνίες, ελεύθερα επαγγέλματα) και στις ανανεώσιμες και της ήπιας μορφής πηγές ενέργειας. Και δεύτερον από την άποψη της κατανάλωσης, ως προς τα εισαγόμενα προϊόντα, τα ελληνικά προϊόντα, τα προϊόντα της Περιφέρειας και τα τοπικά προϊόντα της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

Στόχος, η αύξηση της τοπικής παραγωγής σε κάθε τομέα, η μείωση των εισαγωγών και η κατανάλωση τοπικών προϊόντων. Η βελτίωση του τοπικού «εμπορικού ισοζυγίου», η μείωση της ανεργίας κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, η βελτίωση της ενεργειακής κατάστασης.

«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα τώρα και στην Ελλάδα»
Νόαμ Τσόμσκι, ΒΗΜagazino, 16/10/2011

Λαμία, Νοε 2011
Στέφανος Σταμέλλος
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...